شناخت امام زمان(عج)

۱-دلیل عقلی

علت ها و فلسفه ها که برای ضرورت وجود پیامبر گفته اند همان علت ها برای ضرورت وجود جانشین و وصی پیغمبر نیز صادق است که پس از رحلت پیامبر لازم است تا مردم به جانشین پیامبردرشوؤن مختلف زندگی خود مراجع کنند به گونه ای که به پیغمبر مراجعه می کردند پس بر خداوند سبحان واجب است که او را نصب نماید و بر مردم واجب است که اورا بشناسند زیرا پیروی بدون شناخت امکان ندارد.

۲-دلیل نقلی

روایتی که بیان می شود روایتی است که در حد توان است و آنها را مرحوم کلینی در کتاب شریف اصول کافی آورده است.

۱خبر صحیح از معاویه بن عمار است که امام صادق (ع)درباره آیه مبارکه

<<ولله الاسماءالحسنی فادعوه بها >> فرمود : به خدا قسم آن اسماء الحسنی ما هستیم که خداوند سبحان هیچ کاری را از بنده نمی پذیرد مگر به معرفت ما.

شاید وجه تعبیر ازامامان به اسماءالحسنی این است که آنان دلیل و رهنمای مردم به سوی خداوند سبحان هستند و نشانه های قدرت وجبئرت الهی می باشند همان گونه که اسم نشانه برای صاحبش است که بر او دلالت می کند.

۲-خبر صحیح از امام موسی بن جعفر (ع)آمده که فرمود حجت خدا بر خلقش تمام نمی شود مگر به وسلیله امامی که شناخته شود.

شاید اشاره حضرت به وجوب برپا کردن دلیل وحجت بر خداوند متعال است وشناخت خداوند حکیم ممکن نیست مگر به وسیله امام . پس شناخت امام برمردم واجب است . وتعین وی از ناحیه خداوند است

۳- امام حسن مجتبی (ع)فرمود من مات ولم یعرف امام زمانه مات میتهً جاهلیه .

برخی از احادیث که برامامت حضرت  مهدی (عج)دلالت می کند.

محمد بن مسلم می گوید خدمت امام جعفر صادق بودم که معلو بن حُنیس گریه کنان آمد حضرت فرمود چرا گریه می کنی عرض کرد بیرون خانه شما کسانی هستند که می پندارند شما را  بر ما فضیلتی نیست وشما وآنها یکسان هستید امام صادق (ع) کمی ساکت ماند پس دستور داد طبقی خرما بیاورند آنگاه یک دانه خرما بر گرفت آنرا دو نیم کرد سپس آن خرما را تناول کرد وهسته اش را درزمین کاشت سپس آهسته رشد کرد وخرمای نارس داد حضرت از آن برگرفت وتناول کرد سپس پوست نوشته ای از آن بر آورد وبه معلی داد و فرمود بخوان در آن نوشته شده بود بسم الله الرحمن الرحیم لا اله الا الله محمد رسول الله علی المرتضی والحسن والحسین ……..حسین بن علی وحجه بن حسن.

۲- دونوع غیبت

برحسب مضمون روایات  موجود، غیبت حضرت صاحب الامر (عج)به دو صورت واقع شده است . درغیبت اول ارتباط با حضرت از طریق نواب و وکلای ایشان ممکن بوده ولی با تمام شدن این دوره ، غیبت دوم شروع شده است .

حال سوال اینجا است آیا تعبیر غیبت صغری و کبری از اول رایج بوده یا اینکه در عصرهای بعد از غیبت رواج پیدا کرده است؟

پاسخ :برای بیان پاسخ این سوال بحث لفظی نباید وجود داشته باشد خواه کسی غیبت نخستین را که کمتر و کوتاه تر بوده غیبت صغری و غیبت دوم که مدتش بیشتر است غیبت کبری بنامد یا با هر لفظ دیگراز این دو غیبت یاد کند این کار واقعیت حقیقت را تغییر نمی دهد. مساله این است که فرق داشتن این دو غیبت حتی قبل از وقوع  آن در روایات ائمه معصوم  وجود داشته ونعمانی و دیگران که قبل از غیبت صغری می زیستند آنها را نقل نموده اند و این امر دلیل بر مطرح بودن دو غیبت است .

دردوره غیبت صغری گرچه موقعیت  شیعه حساس بوده است با این حال هیچ کسی نمی تواند ادعا کند این همه حدیث در کتب فضل بن شاذان یا نعمانی و کمال الدین صدوق نقل شده همه مجهول و بعد از غیبت است.

۳- مهدی یعنی چه؟

آیا مهدی یک عنوان یا لقب خاص است که برشخص خاص یا اوصاف وخصائص خاص اطلاق شده است یا مفهوم آن عام است که بر هر کس که خدا هدایت کرده اطلاق می شود؟

به عبارت دیگراعتقاد به مهدی علاقه شخصی است یا جزئی ؟

پاسخ: مفهوم لفظ مهدی مفهومی عام است که در عرف ولغت به کار بردن آن به هر فرد که خدای سبحان او را هدایت کرده جایز است با این اوصاف همه ی انبیا و اولیا مهدی هستند. و به کار بردن آن در حق همه ی ائمه معصوم (ع)جایز است و حتی به کار بردن آن برای اشخاصی که به سبب آنها هدایت شدند نیز جایز است و حتی اطلاق آن بر همه ی شیعیان و آنان که در حال پیوستن به مسیر حق هستنند نیز جایز است.

ولی همه می دانند مقصود از مهدی در لسان مبارک آقا رسول الله (ص)که فرمود :المهدی من ولدی ، مولا و صاحب ما امام زمان است .

این یک عنوان خاص و لقب مختص ومعین شخص فوق العاده عزیزی است که پیامبر(ص) به ظهور وی بشارت داده است .

با برسی مواردی که این کلمه در آنها به کار می رود این نتیجه به دست می آید : هدایت غالبا در افرادی که هدایت خدای سبحان در آنها مؤثر بوده به کارمی رود.

برحسب اخبارمعتبر مهدی همان موعود آخر الزمان است و حتی نسب و اوصاف او در روایات معتبر مورد اشاره قرار گرفته که آن جز بر فرزند امام حسن عسکری(ع) بر احدی قابل تطبیق نیست و لقب مهدی از این جهت که مورد هدایت خداوند سبحان واحیا کننده اسلام و وپر کننده ی جهان از عدل و داد و دارای صفات ممتاز است  اولین بار درمورد آن حضرت به کار رفته که در عصرپیامبر (ص) توسط خود وی صورت گرفت .   

منابع :۱مکیال المکارم